dinsdag 6 mei 2008

Van natuurtafels en de dingen die gebeuren gaan...

... Laat nu de allerspannendste tune in je hoofd klinken (tudududu tudududu...) De Dingen Die Gebeuren Gaan zijn namelijk ook (voor een deel) spannend. Het spannendste is dat Jan aanstaande zondag voor twee weken naar Costa Rica vertrekt! Drie weken geleden werd hij geïnspireerd door zijn broer die zijn reisbestemming wijzigde van Tibet (not the place to be at the moment) naar Costa Rica. En sinds Jan daar 11 jaar geleden is geweest roept hij al dat hij daar nog wel eens naar terug wil... Omdat ik niet zo'n wereldreiziger ben, had ik vorig jaar al (heel gul) gezegd dat hij dan best wel alleen kon gaan als de kinderen wat groter zouden zijn... En inderdaad: de kinderen zijn nu 'wat' groter en hij gaat met z'n broer, dus waarom zou ik 'Nee' zeggen? Ik had meteen al toen hij het vertelde zo'n gevoel van 'Dit gaat gebeuren'. Dat was geen onheilspellend gevoel (zet trouwens de tune maar weer uit), maar eerder een spannend/opgewonden gevoel. Het grappige is ook dat het, sinds we de beslissing hebben genomen dat hij zal gaan, het wel lijkt alsof het hele universum meehelpt om hem daar te krijgen.



Costa_rica



  • Iemand wilde heeel graag kaartjes overnemen van een avondje cabaret waar we eigenlijk heen zouden gaan.


  • Iemand anders (die niet zo vaak belt) belde ineens op met een vraag, maar zij had 'toevallig' ook snorkelspullen waar Jan al de hele middag naar op zoek was geweest.


  • De datum waarop zijn broer inentingen zou gaan halen kwam bij hem niet uit; bij Jan wel.


En zo kan ik nog wel even doorgaan. 't Zijn allemaal kleine dingen, maar toch, je zou er bijna van gaan denken dat er een reden is dat hij straks daar is (en anders zou je er 'De celestijnse belofte' van James Redfield eens op na kunnen slaan...!) Ze hebben er echt zin in, met z'n tweeën! En ik?



Ik vind het (nog steeds) spannend; we zijn in de 6,5 jaar dat we getrouwd zijn nog nooit zo lang zonder elkaar geweest (snif), maar hoewel ik me de afgelopen tijd niet bepaald geweldig heb gevoeld, heb ik er wel het volste vertrouwen in dat ik dit ga overleven (zonder hem) en dat het me hier best gaat lukken (met wat hulp van anderen). Om de komende weken te overleven heb ik me de afgelopen dagen nog maar eens over mijn weekplanning gebogen. (Dat is trouwens niet alleen voor de komende weken hoor! Mijn nieuwe weekplanning is vooral het resultaat van de afgelopen tijd waarin ik veel heb gevoeld, nagedacht en ben geïnspireerd.) Mijn weekplanning is, naast de inrichting van het huis, een afspiegeling van de dingen die ik belangrijk vind in mijn/ons leven.



Natuurplank_2



Dit is onze natuurtafel (niet te verwarren met onze seizoenstafel). We hebben natuur altijd heel belangrijk gevonden in ons leven en dus ook in de opvoeding (Costa Rica staat ook bekend om z'n prachtige en rijke natuur). Vooral de laatste tijd had (en heb) ik erg veel behoefte om te gaan wandelen. In mijn nieuwe weekplanning staat dus veel wandelen op het programma (en dat betekent ook veel wandelen met de kinderen, want als ik daar behoefte aan heb, dan 'moeten' de meiden gewoon mee. Gelukkig vinden ze wandelen leuk!) Daarnaast (en dat is vooral te danken aan het boek 'The Creative Family' waarover ik hier al schreef) ga ik weer meer creatieve dingen doen met de kinderen. Sommigen die mij kennen hoor ik al denken: "Nog meer doen met de kinderen? En je doet al zo veel...!" Ik doe inderdaad het een en ander, maar vroeger... toen deed ik veel meer en dat vond ik toen zó leuk! Maar in de loop der jaren zijn er allerlei saaie dingen in mijn planning geslopen die helemaal niet leuk of inspirerend of belangrijk zijn. Dus: weg ermee! Uit de planning geschrapt! (Ik krijg nu vast een heel smerig huis, want schoonmaken is niet leuk, niet inspirerend, nou ja, ok dan; 't is wel belangrijk...)



Rood_tekenbord_2Als klap op de vuurpijl ben ik bezig met het uitvoeren van een plan dat het wandelen èn het creatief bezig zijn combineert (Oh, ik houd van dingen combineren... Moeders moeten efficieënt zijn, nietwaar?). De afgelopen week heb ik potlodenzakjes gemaakt voor de meiden (die voor mezelf en voor Jan zijn nog niet klaar). Ze hebben zelf stofjes uit mogen kiezen en Hasse heeft meegeholpen met de koordjes haken en breivorken. Op de foto zie je verder een tekenbord met rode klemmen (in het echt zijn ze hardstikke blauw, met dank aan photoshop!) en de schets die op het klembord zit is een ontwerp voor een multifunctionele Natuur-Teken-Tas-Stoel. Het is een rugzak waar de tekenspullen in kunnen, maar waar je ook lekker op kunt zitten (ik maak de tassen van tafelzeil van Kitsch-Kitschen) en die je makkelijk mee de natuur in kunt nemen. Er is dus ook plek voor iets te drinken (en vooral voor Fenne: iets te eten ;-) of een loep/zakboekje/.... Groot nadeel aan de Natuur-Teken-Tas-Stoel is dat de stofjes van Kitsch Kitschen niet bepaald in natuurtinten zijn... We moeten dus nog iets bedenken om alle hertjes die we gaan spotten wijs te maken dat we wandelende paddestoelen en bloempjes zijn...



3 opmerkingen:

  1. Superleuk! Dit gaat heel gezellig worden.
    Met mijn meidjes heb ik ooit één keer gedaan, dat we door het bosje liepen en op het bankje dáár een aquarel van het landschap gingen maken. Leuk voor 6+, maar dat was toen alleen Paula.
    Dit ziet er veel mooier uit, veel tekenplezier ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nou, meiske; die twee weekjes overleven we echt wel hoor..! Je komt er misschien (net als ik al eerder) wel achter dat twee weekjes zonder je vent heel lekker kunnen zijn..! (natuurlijk mis je je mannetje, maar je hebt ook even lekker de "vrijheid"..!! En dat kan volgens mij zelfs in combinatie met kids!)
    Heb inmiddels mijn perk helemaal schoon én al; 3 punten bijna helemaal ingeplant (met een "t"...!) Vandaag met Juul in kruidentuin in Budel 23 nieuwe plantjes gescoord! Die staan al allemaal in de grond!
    Tot zover mijn crea-bea!
    Tot gauw!
    Liefs!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je kan misschien het geluid van een paddenstoel of bloem nadoen? (knipoog)
    Twee weken is best een lange tijd, vooral als je er nog voor staat, maar eens je halverwege zult zijn, is het zoooo voorbij! Misschien ga je de 'rust' achteraf wel missen, grinnik...

    BeantwoordenVerwijderen

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...