Ik had al een paar dagen zin om iets te gaan natvilten en toen ik gisteren op Mama Ilse's blog keek (http://www.mama-ilse.typepad.com/) en daar haar vilten pannenkoekjes zag, kon ik niet langer wachten: aan de slag! Pannenkoeken hebben hier in Huize van Mierlo een bijzondere betekenis: De vlam sloeg figuurlijk in de pan toen Jan en ik samen pannenkoeken bakten toen we op kamp waren met het IVN (nu alweer zo'n 12 jaar geleden; we worden oud...!) Jan smeerde net een beetje meer jam op mijn pannenkoeken en iedereen weet: de liefde gaat door de maag! Op onze bruiloft hebben we dan ook pannenkoeken gegeten...! Inmiddels is Jan een bijna-beroeps-pannenkoekenbakker; elke maand komen mijn neven en nichten die zin&tijd hebben bij elkaar bij mijn oma voor het vieren van 'Sinte Pannenkoek'. We zitten dan wel eens met z'n 17-en aan tafel en dan bakt Jan toch wel zo'n 90 à 100 pannenkoeken. Bij het zien van Ilse's vilten pannenkoekjes zag ik dan ook meteen allerlei imitatie-spel voor me...
Voor mezelf legde ik wol klaar om een omslagdoek/sjaaltje te maken, iets wat ik al een tijd wilde doen, want ik heb vooral in de winter vaak last van een koude nek en rug. Ik heb daar een tijdje geleden al wol voor besteld die ik eigenlijk wat te donker vond, maar à la, we moeten toch wat? Voor de meisjes legde ik wol klaar voor 3 overheerlijke pannenkoeken en toen we 's middags allemaal thuis waren zijn we aan de slag gegaan. In no time waren er drie natte pannenkoekjes waar meteen mee gespeeld werd, maar.... er was geen suiker! Ik heb toen een cilindervormig blokje uit de blokkenzak gepakt en wat verf en maakte een busje poedersuiker voor op de pannenkoeken. (Misschien kan ik je hiermee wat inspiratie 'teruggeven' Ilse?)
De sjaal is het resultaat van mijn viltwerk. Ik vind hem best aardig en ik heb hem met plezier gemaakt, maar Jan vindt het niks... Hij vindt het te kleurig, te afrikaans en ziet mij er al bijna mee door de tuin hollen, wild dansend om een kampvuur en vreemde kreten uitstotend terwijl ik met mijn speer vervaarlijk om me heen steek... Kortom; ik ga hem niet dragen (hoewel hij lekker warm is en vrolijk, maar eerlijk gezegd vind ik hem ook niet helemaal 'des Annekes' omdat hij zo kleurig is en bovendien vind ik nog steeds het bruin te donker). Misschien moest het wel zo zijn omdat deze sjaal nu het eerste object is dat ik te koop aan kan bieden....? Oh, ik weet het de laatste tijd echt niet! Ik twijfel overal over; ik heb zoveel ideeën en zin om dingen te maken dat ik er bijna een winkel mee kan vullen, maar tijd? Dat is een schaars goed... In ieder geval gaat er nog een sjaal volgen, anders zit ik volgend jaar in de winter weer met een koude nek... Ik ga zometeen verder met het maken van een achtergrond voor de lente-seizoenstafel, en ik heb nog een projectje met vlinders liggen (van dat leuke scrap-papier) en een vilten konijntje dat nog in elkaar gezet moet worden... Time is running out! Dus ik ga maar weer aan de slag!
PS De mooie tulpjes kreeg ik gisteren zomaar cadeau 'omdat je dat soms wel eens nodig hebt'. Ik vind het heel bijzonder dat ik, nu ik me de laatste tijd kwetsbaarder opstel, zoveel liefde en hulp mag ontvangen van anderen.
Echt hartverwarmend! Nanny (en alle anderen): Bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten