- Hoewel ik pas 21 was, ben ik met Jan getrouwd (want dat wilden we heel graag).
- Hoewel ik nog op school zat en pas 22 was, werd ik zwanger (want ik wilde graag moeder worden en er voor de kinderen zijn).
- Hoewel de reguliere basisschool heel dichtbij is, hebben we (na drie maanden) toch gekozen voor de Vrije School (want dat voelde veel beter).
Dit waren de 'Grote' beslissingen, maar er zijn ook legio van die kleine beslissingen geweest die ik vanuit mijn hart heb gemaakt. Oké. Ik kan het dus, leven vanuit mijn ziel. En nu ik dat zo voor mezelf vastgesteld heb, hoor ik toch weer mijn ego zeuren:
Is het geoorloofd om (bijna) alleen maar dingen te doen die je met je hart wilt doen? Dingen waar je met je hart voor kiest zijn (volgens mij) alleen maar dingen die je heel leuk vindt (of heel belangrijk?). Mag je alleen maar leuke dingen doen? Ik heb toch wel het idee dat dat hier, in deze maatschappij, niet mag. Dat je moet zwoegen, dat je door het stof moet kruipen, dat het zwaar moet zijn en moeilijk bovendien. Hebben jullie dat idee ook, of ligt dat aan mij? Als ik nu heel open en bloot mijn hart laat spreken zegt het dat het helemaal niet erg is om alleen maar leuke dingen te doen. Genieten mag! Waarom alleen met de feestdagen je mooiste kleren aan? Waarom alleen dan een feestmaal? Als ik mijn 'maatschappelijk kritische stem' dan laat spreken hoor ik: "Ja, maar... als je elke dag je feestjurk aan doet, dan is ie helemaal niet meer speciaal... Als je elke dag een feestmaal hebt, wat kun je dan nog vieren?"
Zouden we niet elke dag het leven kunnen vieren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten