Verwonderland

Allereerst wil ik alle lezers van mijn blog hartelijk bedanken voor het lezen, want dat maakt het schrijven nog leuker! Wat ik nòg leuker vind is het lezen van jullie reacties; 't is echt superleuk om te merken dat mensen zich herkennen in mijn schrijfsels, zich erdoor laten inspireren enz! Iedereen die dus al eens een reactie heeft achtergelaten: dank je wel! (En iedereen die het probeert; blijf vooral proberen ;) ! )

Ik heb het afgelopen weekend flink zitten te knutselen. Mijn sprookjes-seizoenstafel is klaar! Ik heb me helemaal uitgeleefd op de achtergrond die ik in eerste instantie gewoon wilde tekenen of schilderen, maar die ik uiteindelijk beplakt heb met allemaal strookjes vloeipapier. Ik vond het erg leuk om weer eens met een heel nieuwe 'techniek' bezig te zijn, want daardoor kon ik lekker experimenteren (en dus creatief zijn)!

Verder ben ik gisteren bezig geweest om de lente op mijn eigen seizoenstafeltje te krijgen. Ik heb een lente-elfje gemaakt dat de bloemen en bolletjes komt brengen. Over het tafeltje zelf ben ik nog niet helemaal tevreden; ik loop nog met het idee om de helft van een piepschuimen bal te beprikken met mos (want dat vind ik eigenlijk mooier dan wat bruine en groene lappen) maar ik ben er nog niet helemaal uit. Als het zover is, zal ik jullie het resultaat laten zien!

Tot slot nog even over 'De Ziel'; Gisteren heb ik de vraag rechtstreeks aan mijn yoga-leraar gesteld: "Wat is je ziel nu eigenlijk?" Daar kreeg ik natuurlijk geen sluitend antwoord op (...blijkbaar kan niemand je dat geven...!) maar wel een antwoord waar ik toch wat aan had, namelijk dat je ziel beschouwend is. Je ziel neemt je gevoelens waar, je ziel ziet je gedachten, (door-)ziet je ego. Aan het begin van de yoga-les doen we meestal een oefening waarbij we rechtop staan met je handen op je buik. Ik voel me bij die oefening altijd hol van binnen, net alsof ik een soort grot ben waar mijn adem doorheen stroomt, waar gedachten en gevoelens in rondzweven. Ik denk dat ik bij die oefening goed vanuit mijn ziel werk.
Doel van de yoga is om je steeds meer bewust te worden van gedachten, gevoelens en ego en meer vanuit je ziel (je hart) te gaan leven. Toen ik uitsprak dat je dat toch nooit helemaal gaat lukken werd ik gerustgesteld door mijn leraar, want dat lukt je inderdaad meestal niet in 1 mensenleven (tenzij je Ghandi of moeder Theresa heet, want zij waren er wel heel dicht bij). Het doel is dus niet om helemaal 'ziel' te worden, maar meer om zover mogelijk te komen op die weg.

De sleutel tot leven vanuit je ziel is alles wat je doet met aandacht te doen. Alleen hoe doe je dat met drie kinderen om je heen? Als ik ervoor kies om iets te doen word ik om de haverklap uit mijn concentratie gehaald en kan ik dat -dus- niet meer met aandacht doen. Ik heb het gevoel dat ik steeds moet schakelen van het een naar het ander. Mijn leraar zei dat je het ook in plaats van schakelen zou kunnen zien als stromen. Want als je uit je concentratie wordt gehaald (bv als er een beker melk omvalt en je dat op moet ruimen terwijl je eigenlijk aan het knutselen bent), dan kun je dat andere ook met aandacht doen. Ik vind dat weer een verfrissende kijk op de werkelijkheid die ik graag uit wil proberen (oefensituaties genoeg...!) Wat me er moeilijk aan lijkt is dat je toch ook weer los moet laten. Als je aan het knutselen bent en je moet melk opdweilen, dan moet je stoppen met knutselen en daar niet, terwijl je melk opdweilt, toch aan blijven denken. Leven in het moment noemen ze dat. Pfoe, hoe doen jullie dat?