Wie wat bewaart...

... die heeft wat. Heel wat, in mijn geval. (Om eerlijk te zijn: dozen vol). Wat ik heb, dat weet ik wel, maar wat ik er mee ga doen... dat weet ik meestal niet. Jan staat mijn geërfde verzamelwoede oogluikend toe. We hebben een soort onuitgesproken afspraak dat alle doosjes, wc-rolletjes, potjes, stukjes van rietjes, stokjes, blikken, oude telefoongidsen en alle andere 'rommel' in de daarvoor bestemde dozen moeten passen, en daar houd is me braaf aan... Het fijne van zo'n verzameling, is dat je altijd iets bij de hand hebt in geval van 'Acute creativiteit', zoals bij het project waar ik nu mee bezig ben:
In maart wil ik een nieuwe seizoenstafel voor de meiden af hebben. Ik heb bedacht dat het thema 'sprookjes' wel leuk is, hoewel dat helemaal niks met welk seizoen dan ook te maken heeft, maar hé! Het is mijn seizoenstafel, mijn idee, dus ik kan doen wat ik wil, toch? Ik denk dat de meiden zo'n sprookjestafel helemaal leuk gaan vinden...! Ik ben helemaal fan van thema's en lijstjes. Dus maak ik eerst een lijstje van wat ik vind dat er bij dat thema hoort en vervolgens ga ik (ongeveer) maken wat ik op m'n lijstje heb staan. Het fijnste van zo'n lijstje is natuurlijk dat ik dingen door kan strepen! Heerlijk!
Ik liep al een paar dagen rond met het idee om het kasteel van Doornroosje te gaan maken, maar hoe? Ik wilde in ieder geval geen vierkant kasteel (want ik houd niet zo van vierkant), ik wilde geen karton gebruiken (want dat is niet stevig genoeg om goed bespeeld te worden). In gedachten snuffelde ik mijn verzameling al door, en jawel hoor; ik vond Mogelijk Bruikbare Objecten! Deze objecten (misschien herkennen jullie er al iets in...) waren rond en stevig en voldeden dus precies aan mijn eisen. Vervolgens heb ik een mooi lapje vilt gekocht en een rol ducktape (dat helemaal niet meer zo heet, maar ik vind de naam zo leuk, 't is in ieder geval van dat zilverkleurige superplakband) en ben ik aan de slag gegaan. Met dit als voorlopig resultaat:

Verder gaat het hier zo met z'n ups en downs. Het werken met de methode van Gordon kost nog steeds veel energie, maar het levert me ook steeds meer positiefs op, dus dat zit wel goed. Wat ik laatst al schreef over de kastjes die nu open zijn, daar heb ik het drukker mee. Er zaten meer dingen achter die deurtjes verstopt waar ik zelf mee aan de slag moet, dan ik had verwacht. En dat betekent dus: werk aan de winkel. Ik probeer alles 1 voor 1 te doen, de problemen van een ander bij een ander te laten, duidelijke ik-boodschappen te geven en los te laten, maar het is op sommige dagen echt een zware klus... Nu ik weet waar mijn gevoelens zitten, vraag ik me ook vaak af wat ik nu echt wil; wat mijn gevoel me zegt. Bij de yoga zegt mijn leraar echter dat je niet je gevoel bent, dat je niet je gedachten bent, en dat je, als je je ego loslaat gaat leven vanuit je ziel. Maar waar die ziel nu zit??? Als ik het weet zal ik het laten horen!

Tot slot nog een lentegroet vanuit onze gang waar de lente al is begonnen!