woensdag 11 januari 2012

Winter Wonderland

Alweer een hele tijd geleden
schreef ik mijn blog-posts altijd
met Veel Tekst
Maar toen ik bij mezelf merkte
dat ik vooral naar andermans blogs Kijk
(en ze dus lang niet altijd lees),
besloot ik om minder grote lappen tekst
te gaan verspreiden op het web

Toch staat hieronder een tekst van 515 woorden,
want het 'echte' schrijven, dat kan ik toch niet laten.
Samen met een paar andere enthousiastelingen
vormen we het IVN-schrijverscollectief
en zorgen we er eens in de drie weken voor
dat er iets te lezen is over de natuur
en in dit geval over
Winter Wonderland


Als je nog niet zo heel oud bent (zo’n jaar of 3, hooguit 5) dan weet je niet beter of het is in de winter wit. Wit of koud. Je hebt snowboots nodig als je naar buiten gaat. En mutsen en sjaals en wanten en het liefst ook nog een lekkere warme maillot onder je broek. De kleintjes onder ons zijn de afgelopen jaren verwend met sleetje glijden, sneeuwpoppen maken en koek en zopie na een middag schaatsen.

Op het moment van schrijven is er van dat alles nog Helemaal Niets. Okee, ’t heeft één keer drie vlokken gesneeuwd (op 5 december) en misschien hebben we ook al een paar keer vorst aan de grond gehad, maar koud? Neuh…  “Wanneer begint de winter nou, mam?” vragen onze meiden aan mij. En iedere keer weer draai ik dezelfde riedel af: “Officieel begint de winter op 21 december, maar de winter begint niet van de ene op de andere dag. En bovendien,”  voeg ik daar dan nog aan toe om teleurstellingen te voorkomen, “bovendien is de ene winter de andere ook niet. Soms wordt het helemaal niet echt koud…” Dan kijken drie teleurgestelde snoetjes me aan.

Als mamma vind ik het echter helemaal niet zo erg dat het niet vriest of sneeuwt. Geen gedoe met kinderen inpakken, geen gedoe met verkleumde kinderen op de fiets naar school, we hoeven niet te krabben en sneeuwruimen is ook al niet nodig. Mensenlief, wat houd ik een hoop tijd over als we een zachte winter hebben! Wat ik met die tijd doe? IJsbloemen haken om voor de raam te hangen; ziet het er toch een beetje winters uit…!


Gekkigheid natuurlijk, want ook zonder die zachte witte deken is het nu heerlijk om naar buiten te gaan. Dus: kom mee naar buiten allemaal (en vergeet lekker je wollen sjaal). Eigenlijk is een winter zoals deze een echte uitdaging voor een speurneus: probeer maar eens bijzondere dingen te vinden in een omgeving die - op het eerste oog - alleen maar saai bruin lijkt. Je kunt dan ontdekken dat de paddenstoelen, die zó bij de herfst horen, er toch ook echt in de winter zijn. Zonder de bonte bladerenpracht vallen ze nu juist extra op. Prachtige feloranje exemplaren ontdekten we in de bossen achter het kasteel. Maar ook hele grote donkergekleurde zwammen trokken ons oog. We zagen ze, omdat je in die schijnbare kaalheid blijkbaar beter vormen kunt zien. En wat als je weet dat er in de winter nauwelijks insecten actief zijn en je ziet op een boomstam iets wat toch eigenlijk niets anders zou kunnen zijn dan een schuimbeestje  (aka een schuimcicade)? Dan ga je als rechtgeaarde speurneus toch op verder onderzoek uit? Wij trokken onze denkbeeldige loupes uit onze vestzakjes en hebben de boel eens van dichterbij bekeken. We kwamen al snel tot de ontdekking dat de worteltjes van de klimop die tegen de boomstam aan groeiden kleine gaatjes hadden waar het schuim uit borrelde. Ik heb er geen verklaring voor, maar kan wel met zekerheid zeggen: Sneeuw of geen sneeuw, ’t is in ieder geval een Winter Wonderland!

2 opmerkingen:

  1. Ik heb de eerste krokusbedden (paars) al gespot! dat is toch wat! Prachtig mooi hoor! maarja,.. straks komt de kou alsnog en dan...

    Groetjes Hedwig

    BeantwoordenVerwijderen
  2. VAndaag zag ik echt een laagje ijs op het slootje! Maar of het er nog ligt als de kinderen uit school zijn... Leuke column Anneke!

    BeantwoordenVerwijderen

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...