... this isn't where we intended to be
(Madonna in Evita)
Het lijkt wel alsof ik een voorliefde heb ontwikkeld
voor dramatische openingszinnen.
Maar hé, soms is het leven best dramatisch!
Gelukkig is het dramatische hier natuurlijk relatief
(geen doden of gewonden),
maar als je in korte tijd 3 Grote Problemen
voor je kiezen krijgt,
dan maakt het niet zoveel uit
wat voor problemen het zijn;
je moet opnieuw je weg zien te vinden,
je koers bepalen.
( 1 )
Jan kreeg eind augustus te horen
dat zijn contract niet verlengd zou worden.
Hij is ecoloog en met alle bezuinigingen
is er niet genoeg werk voor hem.
Wat nu?
( 2 )
Ik ben al 9 jaar naar volle tevredenheid
fulltime gezinsmanager
(van ons eigen gezin)
Ik heb wel een afgeronde opleiding (SPH)
maar 0 werkervaring
'Moet' ik dan nu gaan werken?
( 3 )
Hasse doorloopt haar school'loopbaan'
niet zoals de gemiddelde leerling dat doet.
Hoe zorgen we ervoor
dat ze niet overvraagd wordt?
dat ze zich blijft ontwikkelen?
dat ze plezier heeft in leren?
Ik heb een paar weken mijn energie gebruikt
om steeds depressiever te worden;
De goede ideeën van 's avonds
waren 's ochtends flut-ideeën.
Ik had spijt van alle keuzes
die ik tot dusver heb gemaakt.
En ik kon helemaal Niets.
Als je bedenkt dat ik van nature
een Vrolijk, Opgeruimd en Positief mens ben,
begrijp je vast wel dat dit hele gedoe
me nergens bracht.
En al helemaal niet dichter bij mezelf.
Ik had behoefte aan iets Lichts,
iets Positiefs, iets Grappigs
... en nam het bovenstaande boek mee bij de bieb ...
Het is vast niet de nummer 1
op het gebied van zelfhulpboeken,
maar ik ben er in ieder geval weer iets meer
mezelf mee aan het worden!
To be continued...
Ik ben benieuwd. En laat de moed niet zakken!
BeantwoordenVerwijderenLieve Anneke,
BeantwoordenVerwijderenKruispunten zijn nooit makkelijk maar wanneer je een kan zijn met jezelf maak je wel de beste keuzes. Ik leef met jullie mee en hopelijk vind je snel de weg naar jezelf terug. Dikke knuf
Lieve Anneke,
BeantwoordenVerwijderenWat mij in jouw blog altijd erg aanspreekt is de oprechtheid en openheid. Ook nu weet laat je jezelf helemaal zien, en dat raakt mij. Veel mensen leven zo niet naar hun gevoel luisterend maar naar de buitenwereld, waarschijnlijk om hun raakbaarheid te beschermen, maar als je zo open bent krijg je toch vanuit de ander vaak openheid terug. Zo via het bloggen heb ik ook herkenning en erkenning gevonden, zeker bij jou. Ook nu weer die herkenning, het pad van het leven kent vele vreemde kronkels en vele kruispunten. Het gevoel zal de bewijzering zijn, daar geloof ik in!
Groet
van een mede gezinsmanager met kruispunten op haar pad
Lieve Anneke,
BeantwoordenVerwijderenZolang je op je gevoel vertrouwd, en keuzes maakt, dan kom je er wel. Of het achter de goede of de foute keuzes waren maakt niets uit. Je bent niet stil blijven zitten in de situatie maar je bent 'blijven stromen'en dat is altijd beter dan lam slaan. Ik hoop dat er voor Jan weer snel wat nieuws en passends op zijn werkpad komt en dat jij ook antwoord krijgt op jouw vraag. En ik ben er van overtuigd dat jullie de juiste keuzes en routes gaan bewandelen die Hasse laten zijn/worden wie ze is! Zeker weten!
Tot gauw maar weer!
Groetjes van Hedwig
Ik denk aan jullie lieverds!!! Indien mogelijk willen we helpen waar we kunnen; dat weten jullie wellicht al, maar knoop toch maar nog een keer in de oortjes!! Dikke knuffels!! EefkeXXX
BeantwoordenVerwijderenWat een heftige situatie! Als collega thuisblijfmoeder...euh...gezinsmanager...heb ik het spookbeeld van jullie situatie (dat de kostwinner zijn baan verliest) ook wel eens in mijn hoofd. Ik druk die gedachte snel weer weg, maar wat als dat niet kan? Hopelijk raak je in elk geval snel het gevoel van spijt over gemaakte keuzes en niets kunnen kwijt. Je hebt jaren naar volle tevredenheid gemanaged en gezorgd! Het mooiste compliment dat manlief mij kan geven is als hij zegt dat hij rustig op zijn werk zit doordat hij weet dat ik de boel thuis onder controle heb en doordat we de kinderen niet naar de opvang hoeven te brengen.
BeantwoordenVerwijderenSterkte ook met de schoolsituatie. Vreselijk om je zorgen te maken over het welzijn van je kind op school. Je bent zo afhankelijk van de medewerking van leraren/leraressen en het schoolbeleid.
Ik ken je alleen van je blog, maar weet zeker dat je creatief genoeg bent om het beste van de nieuwe situatie te maken! Toi toi toi.
Groetjes Sacha
Lieve Anneke,
BeantwoordenVerwijderenik vond het al zo'n tijd stil op je blog, nu snap ik waarom.
Wat een zorgen (dit is ook mijn angst als thuisblijmoeder), knap dat het lukt om er zelf weer uit de diepe put te komen. Nu hoop ik voor jullie dat er binnenkort iets op jullie pad komt zodat de zorgen wat minder zorgelijk zijn.
Wel boeiend dat je een boek van Henkjan Smits van de bieb meenam, ik had dat niet bij jou verwacht ;-)
lieve groet,
Sigrid