Wat vieren we met dit feest?
Het feest van Sint Maarten wordt gevierd op 11 november, de datum waarop hij in 397 in Tours werd bijgezet na zijn overlijden op 8 november. In het vroege christendom vierde men de sterfdag als ‘dies natalis’; de dag der geboorte in de goddelijke wereld.
Over het leven van Maarten (ook wel Martinus) gaat de volgende legende:
Op een dag omstreeks 334- het was winter en zeer koud - reed Maarten, een jong Romeins Officier naar de poort van de stad Amiens. Hij haastte zich om thuis te komen. Bij de poort zat een bedelaar, naakt en bekommerd, die zijn hand uit strekte: “Niemand heeft vandaag mij iets gegeven. Heb medelij.” Maarten keek verbaasd op hem neer. Als hij aan iedere bedelaar iets moest geven! Maar toen aarzelde hij. Het was alsof de afstand tussen hemzelf, hoog op het paard, en de armzalige stakker op de steen, kleiner werd.
“Hij is een mens net als ik”, mompelde hij, “maar wat kan ik geven?” Toen greep hij resoluut zijn zwaard, trok met een ruk de warme rode mantel van zijn schouders en sneed deze in tweeën. Hij sprong van zijn paard en legde zorgvuldig de ene helft om de magere schouders van de man; de andere helft sloeg hij zelf om.
In de nacht die hierop volgde had Maarten een zonderlinge droom. Hij zag Christus voor zich en deze droeg de halve mantel, die hij aan de bedelaar had gegeven... En helder klonk zijn stem; “Ziehier, Maarten, nog niet eens gedoopt, heeft mij met zijn mantel gekleed.” Hierop besluit Maarten zich te laten dopen, verlaat het leger en wijdt zijn verdere leven aan het geloof.
Sint Maarten is het symbool van ons betere ik. Hij snijdt zijn mantel in tweeën en deelt hem met de bedelaar. In de tijd van Maarten kon je aan de mantel zien met wat voor iemand (beroep) je te maken had. Onze mantel laat zien wie we zijn. Hij is gevormd door het land waarin we geboren zijn, de taal die we spreken, de (op)voeding die we hebben gekregen, de school waar we naartoe zijn gegaan, enz. Wij kunnen iets van onszelf schenken aan een ander door ons paard in te houden en te luisteren naar wat de ander te vertellen heeft. Maar we moeten niet onverstandig schenken. Roofbouw op jezelf plegen door jezelf helemaal weg te schenken maakt je uiteindelijk tot een bedelaar. Daarnaast moet de omhulling die wij iemand schenken ook niet verstikkend zijn voor de ontvanger. Hij moet de ander in zijn waarde laten en hem/haar innerlijke kracht geven om door te gaan en uiteindelijk zelf het heft in handen te nemen.
De legende van Sint Maarten speelt zich af bij de poort, het symbool van de opening naar iets nieuws. Sint Maarten trekt van buiten naar binnen de stadsmuren. Dit proces van van buiten naar binnen trekken beleven we in deze tijd in de natuur en in onszelf. Sint Maarten is het laatste oogstfeest en tevens het eerste lichtfeest; het is het beginpunt van de 40 dagen durende voorbereiding op het kerstfeest.
Hoe wordt dit feest in de klas voorbereid?
Hoe vieren we dit feest in de kleuterklas?
Het laatste wat geoogst is, zijn de knollen. Zij komen uit de donkere aarden, wij hollen ze uit en ontsteken daarin ons eerste licht. Met dit lichtje trekken we moedig met kinderen en ouders door weer en wind naar buiten. We zingen liedjes en zorgen dat ons lichtje blijft branden tijdens de wandeling, hoe moeilijk dat soms ook is. Daarna trekken we van buiten naar binnen, waar het warm is, zitten knus bij elkaar rond de lichtjes en genieten van de zelf gemaakte soep. We delen broodjes in de vorm van een mantel met elkaar; we geven een deel weg en houden een deel zelf, net zoals Sint Maarten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten