Kleine meisjes worden groot...

... en dat gaat wel eens (of heel vaak?) anders dan je verwacht...

Zo heeft Hasse al zo'n twee maanden een heel klein beetje een losse tand. Telkens als we in de auto zaten (blijkbaar is dat er een goed moment voor) vroeg Hasse of ik nog eens wilde voelen, dus voelde ik telkens braaf. "Ja meid, hij zit nog steeds een beetje los, maar ik denk dat het nog wel een tijd duurt voordat ie eruit valt hoor"
En toen kwam de dag dat ze in de verlichte kamer aan mij vroeg of ik nog eens wilde voelen... Dat wilde ik nog wel een keer, maar nu kon ik er ook bij kijken... En wat zag ik daar? Zitten er gewoon twee tanden achter haar melktanden...!!! Wow! In eerste instantie waren we allemaal heel blij: Hasse heeft al twee Grote MensenTanden, cool! Even later kreeg ik toch ook wel een beetje de kriebels: zoiets had ik nog nooit gezien; nieuwe tanden die achter de melktanden klaar staan. Het is nu echt zo'n haaientanden-gebitje... Ik kan me nog goed herinneren dat mijn tanden er uit vielen en dat ik dan een tijd moest wachten tot ik de nieuwe Grote MensenTanden kon voelen die gewoon in het pas ontstane gat omhoog kwamen. Was dit wel helemaal normaal?
Gelukkig bestaat er dan zoiets als Google en krijg je terstond teksten èn plaatjes die je gerust kunnen stellen: dit komt vaker voor en de melktanden hoeven niet per sé getrokken te worden. Want dat was waar ik natuurlijk bang voor was: dat zo'n gruwelijke tandarts (ja, ik ben bang voor de tandarts...) in mijn lieve meisje haar gebit moet gaat worstelen... Dat moet toch helemaal traumatisch zijn voor een eerste tandarts-bezoek?
Nu hoor ik jullie bijna denken "Eerste tandarts-bezoek? Het kind is al zes!" Ja, het kind is al zes. En deze nalatige, bangebroekerige moeder heeft haar nog nooit meegenomen naar De Stoel. (Nou ja, drie jaar geleden dan, toen ik net voor Lore werd geboren nog eens ben geweest en daarna nooooit meer...) Gelukkig voor ons allemaal zijn Hasses in rijen opgestelde tanden wel aanleiding geweest om dan toch maar eens (na dringend advies van mijn twee beste vriendinnen) schoorvoetend een tandarts op te bellen en met klotsende oksels een afspraak te maken. Nu kunnen we er niet meer onderuit: op 24 april ligt de hele familie in De Stoel, maar ik hoop van harte dat die twee melktandjes er dan al uit zijn!

En dat kleine meisjes groot worden, wordt nog eens onderstreept door haar Kikker-Diploma: nog maar 1 vis te gaan en dan op naar A!