Sint Maarten

(Hmm, ik ben zelf niet helemaal tevreden over deze seizoenstafel... Sint Maarten is nog teveel een prins op het witte paard en de bedelaar is meer een goed geklede boer, maar ach, iets is beter dan niets en volgend jaar is het weer Sint Maarten... Misschien maak ik dan wel beter gelijkende poppetjes!)

Gisteren vierden we het feest van Sint Maarten, de man die zijn mantel deelde met een arme bedelaar. Het feest van Sint Maarten is het laatste oogstfeest; de laatste dingen die geoogst worden zijn de knollen, bollen en wortels uit de aarde. Het is ook het eerste lichtfeest in een serie van lichtfeesten: Sint Maarten - Advent - Kerstmis - Drie koningen - Maria Lichtmis.

Maandag al holden we wortels uit waar onze kaarsjes in konden. Gisteravond liepen we met alle kleuterklassen een ronde door het donkere park. Ieder kind droeg zijn/haar eigen wortel met het lichtje erin, maar met de harde wind was het niet gemakkelijk om je kaarsje brandend te houden! Na afloop kregen alle kinderen een mantelbroodje, dat ze konden breken en delen met hun ouders/broertjes/zusjes.

Waarom we die knol uithollen, er een lichtje inzetten, en vervolgens door weer en wind gaan lopen? Wel, die knol is ons eigen hart. Daarin moeten we een plekje maken waar het licht in kan branden, zodat het ons in donkere tijden ook licht geeft. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar als je goed voor jezelf zorgt, het vuur beschermd en zorgt dat er voldoende zuurstof bij komt, dan kom je die donkere tijden wel door. Zó mooi vind ik die symboliek! En niet alleen van toepassing op de donkere wintermaanden, maar ook als je het 'gewoon' moeilijk hebt. Het helpt om dan op te ruimen, te beslissen wat weg moet en wat blijft, want de ruimte in je hart is een plek waar het licht kan schijnen!