De eerste week...

... kostte veel energie. Iedereen moest weer erg wennen aan het regelmatige leven; alles op uur en tijd, nieuwe klassen, nieuwe juffies, nieuwe gewoontes. Fenne is erg enthousiast nu ze in groep drie zit, maar heeft aan het einde van de dag haar energie zo ver opgebruikt dat ze de ene minuut lacht en de andere huilt. Hasse is afgelopen donderdag 8 geworden en is 'ineens' groot: het lijkt wel een pré-puberteit, beetje nukkig, grenzen testen, kijken wat ze allemaal al zelf kan. Maar ondertussen... is ze toch ook nog steeds wel een kleine meid die veel behoefte heeft aan veiligheid, rust en structuur. En Lore? Voor haar is er nog het minst veranderd: zelfde klas (met weliswaar iets minder kinderen) en dezelfde juffie, maar ook voor haar is het school-ritme weer wennen.
En voor mij is het niet aners. Ik vond de vakantie echt heel relaxt en wil eigenlijk dat gevoel vasthouden... Dat is moeilijk, want de dingen moeten nu weer 'op tijd' (En om het belang -of onbelang- van 'op tijd' komen te onderstrepen is mijn horloge in protest gegaan en loopt af en toe flink achter). De meisjes laten thuis hun frustraties pas eruit komen en ergens is dat natuurlijk goed (dat betekent ook dat ze zich thuis veilig voelen), maar daar wordt het hier thuis niet gezelliger op natuurlijk. En daarom eindigde Hasses kinderfeestje, dat we -misschien -toch niet zo verstandig- aan het einde van de eerste schoolweek vierden, niet in het bos, maar voor de tv. Ik ben helemaal geen frequente televisiekijker, maar na anderhalf uur lopen en klimmen in het bos hadden de meeste feestvierders het wel gezien en besloten Jan en ik dat we beter naar huis konden gaan vóór het ongezellig zou worden. Voor de tv kon iedereen even heerlijk bijkomen van de drukke schoolweek en met 175 poffertjes als afsluiting was het toch zeker een geslaagd feestje!