Behoefte

Toen Hasse bijna vier jaar geleden voor het eerst naar school ging, vond ik dat verschrikkelijk. Ik kon mer er niets bij voorstellen dat ik het ooit fijn zou gaan vinden als mijn meisjes niet bij me in de buurt zouden zijn. Inmiddels is ook Lore naar school, en wonder boven wonder, geniet ik van de vrije tijd die ik heb. Ik ben nooit bang geweest om in een gat te vallen, want er zijn activiteiten genoeg die ik kan en wil doen, maar tegelijkertijd is er wel een kuil ontstaan; want het 'gat' is (nog) niet gevuld omdat ik nog op zoek ben naar materiaal om de kuil mee te dempen.

Voordat Hasse werd geboren, studeerde ik Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Ik heb wel de gebruikelijke stages gedaan, maar daarna niets meer in het werkveld (behalve dan mijn pedagogische pogingen in mijn baan als fulltime thuisblijfmoeder...) Afgelopen week werd ik meerdere keren geconfronteerd met dingen (een film, een open dag, een berichtje in een krant) die me aan mijn opleiding deden denken. En ik vroeg me af: Wil ik daar iets mee? En wat dan?

Daar was ie weer: de eeuwige terugkerende vraag.

Mensen zeggen wel dat ik het 'de tijd' moet geven, dat ik moet genieten van de rust. Anderen zeggen dat er nu dan ruimte is om iets nieuws te beginnen. Ik weet het niet. En zoals zo vaak als ik het niet weet, ga ik op zoek naar informatie. Dus heb ik mezelf een abonnement op de bibliotheek cadeau gedaan, want als ik al die boeken moet kópen die ik wil lezen, dan ben ik zo arm...
Tegelijkertijd zegt mijn gevoel dat alleen maar lezen geen antwoord op de vraag is. Dan 'weet' ik wel weer vanalles -met mijn hoofd- maar waar is mijn hart dan? Waar ligt mijn gevoel? Wat zijn mijn behoeften? Met de kaarten van het GROK spel (klik) ben ik op zoek gegaan naar de twee behoeften die bij mij op dit moment het meest aanwezig zijn; 1. Leren & groeien en 2. Bijdragen ~ van betekenis zijn. Door informatieve boeken te lezen kan ik mijn behoefte aan leren & groeien vervullen, maar hoe kan ik iets bijdragen, van betekenis zijn voor anderen?

Ik denk dat ik maar eens een reisje ga boeken naar het meest verwonderlijke Verwonderland: mijn eigen binnenste...