maandag 19 april 2010

Woelige Weken...

...want ineens ben ik peuter-mamma af. How is that? Ben je zelf pas bijna 30 en zijn je kinderen ineens allemaal groot. Ze is er aan toe hoor, onze Lore. En dat is de eerste van wie ik dat zeg. Toen mensen me bij Hasse en Fenne vroegen of ze er aan toe waren, zei ik altijd "Volgens mij valt dat wel mee, ze vermaken zich nog prima thuis". En bij Lore is dat eigenlijk ook wel zo. Ze zit zich nooit te vervelen, maar toch... als je twee grote zussen hebt, die al wel ècht naar school gaan, dan wil jij dat ook wel. Want dan kom je in de klas bij je beste vriendje (waarvan ze zegt dat ze er later mee gaat trouwen - dat begint nu al ) en dan zit je niet meer in de klas bij al die 'baby's' van de peuterspeelzaal.


Maar of ik er nu als mamma ook aan toe ben? Mwah, ik weet het niet hoor... Toen ze woensdag voor het laatst naar haar peuterklasje ging om haar afscheidsfeestje te vieren, kreeg ik wel even een brok in mijn keel. Bij haar is alles zo ècht voor het laatst... Zij had er trouwens helemaal geen moeite mee; nam doodleuk een tekening mee voor haar juf waarop ik de volgende boodschap had mogen schrijven: 'Dag juffie, nu kom ik nooit meer in jullie klas'. En dat was dat. Wel een dikke knuffel nog natuurlijk! De dag daarna, op haar echte verjaardag, was ze nog gewoon thuis en heb ik de hele dag boekjes voorgelezen en spelletjes gespeeld. Net alsof ze nooit meer thuis is als ze naar school gaat, maar toch, het ìs wel anders en daar moet ik wel even aan wennen.


Volgens anderen went het zó. En je gaat er ook vast van genieten. Gelukkig zie ik dat zelf ook wel, en verheug ik me ook best op de rust en vrije tijd die ik nu krijg. En ik verkneukel me er nu al op dat ik straks geen enkele boterham meer aan tafel op hoef te eten en m'n fruit gewoon tussen de werkzaamheden door kan nuttigen; héérlijk! Maar 't zal ook wel stil zijn. En zeg nu zelf: wat is een thuisblijfmamma nu zonder kinderen? Een alleenstaande moeder...


Al die vrije tijd die ik nu krijg (of in ieder geval: denk te krijgen, want ik vrees dat dat een illusie is) kan ik nu fijn gaan stoppen in het weer wat beter bijhouden van m'n Verwonderland. En ik kan meer gaan knutselen. 't Komt wel goed dus, met mij!


IMG_4353 
Een rammel-kubus die ik voor het pasgeboren zoontje van een vriendin maakte: de eerste 6 Granny Squares die ik haakte voor mijn kussen-to-be. Toen kocht ik een andere haaknaald en merkte ik dat die dermate anders (en fijner) haakte dat ik voor het kussen opnieuw ben begonnen en van deze 6 een kubus maakte. Foto's van het kussen volgen nog!



3 opmerkingen:

  1. Bwahhhh... :-(
    Zoals je t schrijft, ik leef met je mee!
    Maar inderdaad, wellicht is er nu (nog) meer tijd voor Verwonderland en wie weet wat voor moois dat nog gaat brengen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tsja,ik vind het echt stil, maar ik heb de hond om tegen te praten. En als ik baby-taal praat, kwispelt ze terug. Dat is mijn invulling ;(. Bij jou verwacht ik veel moois te zien en te lezen, de gehaakte rammelaar ziet er al heel mooi uit :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hedwig en Stefan19 april 2010 om 21:17

    Lieve Anneke,
    Ik snap het wel,.. een hele fase is nu toch echt voorbij! en dat is wennen! Je zult wel in de situatie "groeien" en "als 1 deur dicht gaat, gaat elders een raam open", zei mijn moeder altijd en wellicht is het waar!
    hahaha...
    Komt wel goed, de creativiteit is zodadelijk helemaal niet meer te stoppen!
    En zoals ik heb ervaren, die tijd wordt in no-time weer ingevuld!
    Maar tot het zover is, mag jij best een beetje de moeder-blues hebben hoor!!!
    Groetjes van Hedwig.

    BeantwoordenVerwijderen

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...